2 kano´s, 1 zeilboot en 1 zodiac

dag 95: zondag 14/10/07

Omdat we het vroege opstaan van gisteren een heel goed idee vonden, hebben we dat vandaag nog maar eens gedaan. Om 7 uur zaten we al op onze moto, zodat we ´s middags al in Panama City waren. Daar hebben we de hostal opgezocht, waarvan we het adres gekregen hebben van een koppel Zwitsers. De Zwitsers waren al vertrokken met de boot naar Columbie. We hadden geluk, want de baas van de hostal, een Duitser, kent de kapitein van het schip waarmee de Zwitsers vertrokken waren. Dat schip vaart van Panama naar Colombie in 5 dagen. De eerste 3 dagen vaart het tussen de kleine eilandjes, waarna het koers zet naar Columbie en het is 1 van de weinige schepen die een motor mee kunnen nemen. Normaal gezien wilden we een ferry nemen naar Ecuador, maar zoiets bestaat blijkbaar niet. Het vliegtuig nemen, is schreeuwend duur, dus is met een zeilboot naar Cartagena varen de enige overblijvende optie. Omdat dat schip nog tussen de eilandjes aan het dobberen is, zouden we morgenvroeg nog naar het schip kunnen gaan om al mee te varen naar Cartagena. Dat is een kans, die we niet mogen laten liggen, want we hebben al van vele motorrijders gehoord dat men soms 2 weken moet wachten tot er een schip is dat motors kan meenemen. Vanavond kruipen we dus maar op tijd in bed, want morgenvroeg moeten we om 4 uur opstaan.

dag 96: maandag 15/10/07

4.15 u: een corpulente dame maakt ons een kwartier later wakker dan we gevraagd hadden. Snel motorkleren aandoen, koffers naar beneden sleuren en in het donker vertrekken naar de boot. Men had ons gewaarschuwd dat het tweede deel van de weg, die ons naar het noorden van Panama zou voeren, niet goed bereidbaar was en gelijk hadden ze. We draaiden linksaf in de gravelweg en zagen dat het direct steil omhoog ging. Het regenwater had diepe groeven getrokken in het zand, zodat het kiezen van de juiste positie op de weg moeilijk was. Toen we in zo´n groef belanden, zetten onze twee rechtervoeten zich nog net op tijd stevig op de grond om de 300 kilo zware kolos recht te houden. Ik snel afgestapt en de heuvel dan maar omhoog gelopen. Bij de volgende beklimmingen lieten we ons niet meer vangen en de kilometers begonnen goed weg te tellen, tot we aan een wel hele steile heuvel kwamen, die bezaaid lag met stenen in het formaat van voetballen. Toen de voorband op een steen knalde, was het niet meer mogelijk om het evenwicht te bewaren en daar lagen we dan. De motor bleef gelukkig hangen op de koffers en de valbaren en omdat we zo weinig snelheid hadden, was de val nog redelijk zacht. De motor terug rechtgezet en weer door gereden tot de plek waar de rivier de brug weggespoeld heeft. Het was nu half 8. Apio zou ons hier om 8 uur komen ophalen met een kano en inderdaad, stipt om 8 uur stond hij daar. Met z´n allen de motor in de kano gehesen en gevaren tot de rivier stillaan overging in zee. Op één van de eilandjes was een douanekantoor, waar we onze uitreisstempel nog moesten ophalen. Na even wachten, hier gaat alles namelijk een beetje trager, hebben ze het in orde gemaakt. Dan naar een ander eilandje gevaren, waar we moesten switchen van kano. Van de rivierkano de motor in de zeekano gesleurd en ons klaargemaakt voor een 2 uur durende kanorit op zee. Het zout plakte onze ogen al dicht, toen we de zeilboot eindelijk bereikten. Nu moesten we enkel nog de motor op de boot heisen en waren we klaar om nog een namiddag te genieten aan de eilandjes. ´s Avonds werden de zeilen hoog gehesen om richting Cartagena te vertrekken...

dag 97: dinsdag 16/10/07

Weking amuseerde zich gisteren kostelijk met het werk op de boot en was er vast van overtuigd, dat wanneer hij genoeg geld had, hij ook zo´n boot ging kopen. Toen we later op de dag ons alletwee over de reling moesten buigen, omdat het wiegen ons niet goed bekomen was, heeft hij dat idee toch maar opgeborgen. De verdere dag hebben we de hele dag met maagproblemen te kampen gehad. Goede piraten zullen we nooit worden denk ik.

dag 98: woensdag 17/10/07

Vanmorgen hield de boot op met wiegen. We bevonden ons in ondiepere en rustigere wateren en stillaan kwam de skyline van Cartagena in zicht. In Cartagena aangekomen, ging Ludwig - de kapitein - de douaniers ophalen, die onze paspoorten moesten contoleren. Toen dat gebeurd was, was het tijd om de moto in de Zodiac te hijsen. Er stonden 3 motors aan boord, maar de onze mocht eerst. Heel gerust waren we er niet in, maar we zijn allemaal veilig en wel aan land gekomen. We hebben de stad al gaan verkennen en Cartagena is een mooie en aangename stad... Vanavond zullen we waarschijnlijk, moe van al onze avonturen, op tijd in onze bedjes kruipen...