dag 47: maandag 27/08/07
Vandaag is de dag vol sensatie begonnen. Omdat Leo twee dagen langer op de camping gebleven was dan gepland, moest hij nog $20 betalen. De service in deze hostel/camping was niet echt goed en daarom hadden Paul en Weking de Leo overtuigd om zonder te betalen door te rijden. Leo zou dus eerst snel doorrijden waarna wij zouden volgen. Hij rijdt door, maar het meisje van de hostel had hem gezien en komt buitengelopen. Ze komt natuurlijk direct naar ons en vroeg of dat Leo was. Wij zeiden dat het hem was, maar deden verder alsof onze neus bloedde. Zij snel terug naar binnen gelopen om de flikken te bellen natuurlijk. Ondertussen waren wij ook al doorgereden, samen met Paul en nog 2 gasten tot ineens dat meisje van de hostel met gierende banden op een oud motoke voorbijgescheurd kwam. Toen we even later voorbij het politiekantoor kwamen stond de Leo daar al. Ze hadden hem natuurlijk al tegengehouden. Gelukkig heeft hij gewoon de $20 moeten betalen, maar we hebben er toch ne morgen vol sensatie aan overgehouden.
We zijn dan samen met Leo dan maar verder naar het zuiden gereden. Toen we ´s avonds wilden kamperen in Punta Baja, moesten we een grellig offroadweggetje trotseren. Onze topcase kon het getril even niet meer aan en wilde achterblijven. We hebben hem dan toch maar uit de kant van de weg gehaald en hem met spanbanden terug op de moto gebonden. Buiten een paar kraskes was er geen schade te bespeuren. De wilde rit loonde wel de moeite, want we hadden een prachtige plek voor ons alleen.
Jaja, viva Mexico: goedkoop, lekkere taco´s, lekker wildkamperen, maar echt vieze toiletten
dag 48: dinsdag 28/08/07
´s Morgens weer terug over de hobbel-hobbelpiste gereden tot we terug de pekweg bereikten. Verder een prachtige bochtige weg gereden tussen een paar cactussen en verder niks. ´s Avonds weer een moeilijk weggetje getrotseerd om ons tentje op´t strand op te stellen. De Weking heeftLa Poderosa getest in´t zand, maar heeft gemerkt dat ge met al die koffers vanachter zelfs ne moto kunt vastrijden in´t strand. Goei kampvuurke gemaakt met achtergebleven deuren en dergelijke en dan maar in ons tentjes gekropen.
woensdag 29 augustus 2007
Veel leesplezier...
dag 37: vrijdag 17/08/07
We zijn de canyon van Zion gaan verkennen en een eindje verder getrokken dan de gemiddelde toerist. We hebben er natte schoenen en broeken van over gehouden, maar ´t was de moeite.
Daarna hebben we nog een wandeling gemaakt naar de Hidden Canyon. De steile paden beklimmen met onze kletsnatte schoenen ging beter dan verwacht. Het was een wandeling die men niet mocht nemen als men hoogtevrees had en dat was begrijpelijk, want we stapten over ongeveer 1 meter brede paden vlak naast de afgrond, wat natuurlijk wel prachtige taferelen opleverde.
Na onze kleren te wassenin een laundromat, hebben we de campground opgezocht.
dag 38: zaterdag 18/08/07
Vanmorgen in Zion vertrokken richting de Grand Canyon waar we wat zijn gaan rondhangen aan de North Rim. Pas als je ervoor staat, kan je echt tenvolle begrijpen waar dat woordje Grand betekent. Het is echt gigantisch. Ik vond het zelfs iets te groot om de schoonheid ervan te kunnen vatten. Het is natuurlijk prachtig, maar toch vond ik Zion en Bryce iets mooier.
´s Avonds hebben we nog eens de mogelijkheid gehad om wild te kamperen.
dag 39: zondag 19/08/07
Toen we wakker werden, stond er ne pick-up truck naast ons met wat collega wildkampeerders. ´t Waren vriendelijke mensen, die ons uitnodigden om te ontbijten. Ze zeiden ons dat de South Rim de moeite niet was, maar we zijn er toch gaan kijken en moesten ze ongelijk geven. Het was dus wel degelijk de moeite. Weer enorm gigantisch.
Toen we onderweg naar Vegas een beetje onverwacht op de Route 66 botsten, hebben we maar een motelletje gepakt.
dag 40: maandag 20/08/07
Nog zo´n 200 mijlen route 66 gereden tot we in Vegas aankwamen. Binnenrijden in Vegas is enorm bizar. In het midden van de woestijn rijst ineens een stad op, waar de mensen in de gloed van de neonreclame als mieren over elkaar kruipen. Allemaal met dollartekens in hun ogen, niet besseffende dat ze alles aan´t verliezen zijn. En toch: I love Vegas. Het is fantastische kitch. De meest geweldige verspilling van energie en water...
dag 41: dinsdag 21/08/07
Dag 2 in Las Vegas. Voor mij een dag van relaxatie, voor de Weking een dag van frustratie. Toen hij met de moto op zoek was naar een BMW garage, die moeilijker te vinden was dan men ons probeerde wijs te maken, brak zijn koppelingskabel. Gelukkig had hij een reparatiekit bij en kon hij zo tot de BMW garage geraken. Daar heeft hij hem ineens vervangen en nen hoop olie gekocht, zodat we binnenkort nen oliewissel kunnen doen.
En tijd terwijl liep ik dus van het ene airco gekoelde casino het andere in. Tja, er moet verschil zijn zeker...
´s Avonds zijn we dan op Margots kosten gaan eten in ´Parijs´. Lekker... Bedankt he Margot!
Na het fontijnspectakel van de Bellagio en de exploderende vulkaan te zien, zijn we maar in ons bedje gekropen.
dag 42: woensdag 22/08/07
Dag 3 in Vegas. Wakker worden in Vagas is spectaculair... Je komt met uw ogen nog half dicht met de lift naar beneden. De liftdeuren gaan open en dan komt het getjingeltjangel van de gokmachines op u afgestevend. Ongelofelijk. Het zit dan vol mensen, die om 8 uur ´s morgens de moed hebben om met een glas martini achter een gokmachine te kruipen. Ik zou het niet kunnen.
Vandaag zijn we een kijkje gaan nemen in downtown Las Vegas. Het oude afgebrakte, hyperkitchige deel van Vegas. Een beetje vergane glorie hier met veel echte verslaafden.
Verder konden we onze jaloezie vanwege het feit dat ons ma naar het Plezantste Land ging niet meer bedwingen en zijn we de Statosphere omhoog gegaan en hebben we een van de wilde attracties genomen. Kicken... en dat is wel het minste dat ik kan zeggen.
dag 43: donderdag 23/08/07
Vertrokken in Vegas, na we de balans opgemaakt hedden. Waarschijnlijk zijn wij de enige mensen, die daadwerkelijk iets gewonnen hebben. Na we al het vergokte geld erafgetrokken hadden, kwamen we op $110 pure winst. Niet slecht he!
Met een goed gevoel en the winning spirit zijn we dan op Death Valley afgestevend. Heet, heet! Man, man, man... enorm heet! Maar wel knap, pure desert. Blijkbaar is de hitte wel niet echt gezond voor de geest, want toen we in een mini cafeetje gingen eten, geraakten we aan de praat met ne gast, die er rotsvast van overtuigd was dat de wereld in 2012 zou vergaan. Hieruit hebben wij dus besloten, dat we het er beter nog wat van pakken voor de 5 jaar die ons nog resten.
dag 44: vrijdag 24/08/07
Gelukkige verjaardag, Winde! Bellen was vandaag blijkbaar iets sneller gezegd dan gedaan. We zijn vandaag namelijk het drukke verkeer van LA ingereden, waarbij Long Beach wel degelijk een tegenvaller was, zeker voor de Weking. Geen enkel grietje met veel te grote borsten, een te klein T-shirt en rollerskates te bespeuren... Dan maar doorgereden en iets voor San Diego een slaapplaats gezocht.
dag 45: zaterdag 25/08/07
Mexico, Mexi-ie-ie-ie-ie-co! het land van al mijn dro-omen! Met de pachtige stem van de zangeres zonder naam in m´n achterhoofd zijn we de grens van Mexico overgestoken. We stonden een beetje versteld dat we aan niemand een paspoort moesten laten zien. Maar liever zo, dan dat ze heel uw koffers ondersteboven halen.
Mexico binnenrijden is toch shockerend. "Vuil, vies en vettig", zouden Sien en Maria zeggen. Uiteindelijk gereden tot we een klein dorpke bereikten, waar blijkbaar toch een hostel met camping was. We werden er vriendelijk onthaald door een Duitser, die dezelfde trip doet als wij, nen Engelsman die de wereld aan´t verkennen is en een stel hippies die denken dat ze indianen zijn. Een van hen, Happy Bear zoals hij zichzelf graag noemt, geeft ceremonies in de zweethut. Samen met Leo en Paul, de Duitser en de Engelsman, hebben we vanavond zo´n sessie bijgewoond. De verschroeiende hitte deed ons vieren niet zo´n goed, maar we zijn er toch heelhuids uitgeraakt. Tja, ´t was een ´speciale´ervaring en we hebben alle hamburgers, die we gegeten hebben, er in 1 keer uitgezweet. Na ne lekkere Mojito en vredespijp maar ons tentje opgezocht.
Dag 46: zondag 26/08/07
Omdat we nog een dagje langer in dit gekke dorpje blijven hangen, zijn we vanmorgen met z´n allen een wandeling gaan maken aan het strand. Happy Bear vroeg ons of wij het oke vonden als hij in zijne flikker in de zee sprong. Hoewel wij onze toestemming gegeven hadden, heeft hij toch netjes z´n broek aangehouden. Na het zwemmen heeft de andere hippie, Monty, nog gezellig een jointje opgestoken en zijn we teruggekeerd van de wandeling. De Weking en Leo hebben allebei de motos in orde gebracht. Weking heeft namelijk de langverwachte oliewissel gadaan, zodat we eindelijk verlost zijn van die doos vanachter op de moto. Morgen rijden we samen met Leo door en gaan we een tijdje samen reizen...
We zijn de canyon van Zion gaan verkennen en een eindje verder getrokken dan de gemiddelde toerist. We hebben er natte schoenen en broeken van over gehouden, maar ´t was de moeite.
Daarna hebben we nog een wandeling gemaakt naar de Hidden Canyon. De steile paden beklimmen met onze kletsnatte schoenen ging beter dan verwacht. Het was een wandeling die men niet mocht nemen als men hoogtevrees had en dat was begrijpelijk, want we stapten over ongeveer 1 meter brede paden vlak naast de afgrond, wat natuurlijk wel prachtige taferelen opleverde.
Na onze kleren te wassenin een laundromat, hebben we de campground opgezocht.
dag 38: zaterdag 18/08/07
Vanmorgen in Zion vertrokken richting de Grand Canyon waar we wat zijn gaan rondhangen aan de North Rim. Pas als je ervoor staat, kan je echt tenvolle begrijpen waar dat woordje Grand betekent. Het is echt gigantisch. Ik vond het zelfs iets te groot om de schoonheid ervan te kunnen vatten. Het is natuurlijk prachtig, maar toch vond ik Zion en Bryce iets mooier.
´s Avonds hebben we nog eens de mogelijkheid gehad om wild te kamperen.
dag 39: zondag 19/08/07
Toen we wakker werden, stond er ne pick-up truck naast ons met wat collega wildkampeerders. ´t Waren vriendelijke mensen, die ons uitnodigden om te ontbijten. Ze zeiden ons dat de South Rim de moeite niet was, maar we zijn er toch gaan kijken en moesten ze ongelijk geven. Het was dus wel degelijk de moeite. Weer enorm gigantisch.
Toen we onderweg naar Vegas een beetje onverwacht op de Route 66 botsten, hebben we maar een motelletje gepakt.
dag 40: maandag 20/08/07
Nog zo´n 200 mijlen route 66 gereden tot we in Vegas aankwamen. Binnenrijden in Vegas is enorm bizar. In het midden van de woestijn rijst ineens een stad op, waar de mensen in de gloed van de neonreclame als mieren over elkaar kruipen. Allemaal met dollartekens in hun ogen, niet besseffende dat ze alles aan´t verliezen zijn. En toch: I love Vegas. Het is fantastische kitch. De meest geweldige verspilling van energie en water...
dag 41: dinsdag 21/08/07
Dag 2 in Las Vegas. Voor mij een dag van relaxatie, voor de Weking een dag van frustratie. Toen hij met de moto op zoek was naar een BMW garage, die moeilijker te vinden was dan men ons probeerde wijs te maken, brak zijn koppelingskabel. Gelukkig had hij een reparatiekit bij en kon hij zo tot de BMW garage geraken. Daar heeft hij hem ineens vervangen en nen hoop olie gekocht, zodat we binnenkort nen oliewissel kunnen doen.
En tijd terwijl liep ik dus van het ene airco gekoelde casino het andere in. Tja, er moet verschil zijn zeker...
´s Avonds zijn we dan op Margots kosten gaan eten in ´Parijs´. Lekker... Bedankt he Margot!
Na het fontijnspectakel van de Bellagio en de exploderende vulkaan te zien, zijn we maar in ons bedje gekropen.
dag 42: woensdag 22/08/07
Dag 3 in Vegas. Wakker worden in Vagas is spectaculair... Je komt met uw ogen nog half dicht met de lift naar beneden. De liftdeuren gaan open en dan komt het getjingeltjangel van de gokmachines op u afgestevend. Ongelofelijk. Het zit dan vol mensen, die om 8 uur ´s morgens de moed hebben om met een glas martini achter een gokmachine te kruipen. Ik zou het niet kunnen.
Vandaag zijn we een kijkje gaan nemen in downtown Las Vegas. Het oude afgebrakte, hyperkitchige deel van Vegas. Een beetje vergane glorie hier met veel echte verslaafden.
Verder konden we onze jaloezie vanwege het feit dat ons ma naar het Plezantste Land ging niet meer bedwingen en zijn we de Statosphere omhoog gegaan en hebben we een van de wilde attracties genomen. Kicken... en dat is wel het minste dat ik kan zeggen.
dag 43: donderdag 23/08/07
Vertrokken in Vegas, na we de balans opgemaakt hedden. Waarschijnlijk zijn wij de enige mensen, die daadwerkelijk iets gewonnen hebben. Na we al het vergokte geld erafgetrokken hadden, kwamen we op $110 pure winst. Niet slecht he!
Met een goed gevoel en the winning spirit zijn we dan op Death Valley afgestevend. Heet, heet! Man, man, man... enorm heet! Maar wel knap, pure desert. Blijkbaar is de hitte wel niet echt gezond voor de geest, want toen we in een mini cafeetje gingen eten, geraakten we aan de praat met ne gast, die er rotsvast van overtuigd was dat de wereld in 2012 zou vergaan. Hieruit hebben wij dus besloten, dat we het er beter nog wat van pakken voor de 5 jaar die ons nog resten.
dag 44: vrijdag 24/08/07
Gelukkige verjaardag, Winde! Bellen was vandaag blijkbaar iets sneller gezegd dan gedaan. We zijn vandaag namelijk het drukke verkeer van LA ingereden, waarbij Long Beach wel degelijk een tegenvaller was, zeker voor de Weking. Geen enkel grietje met veel te grote borsten, een te klein T-shirt en rollerskates te bespeuren... Dan maar doorgereden en iets voor San Diego een slaapplaats gezocht.
dag 45: zaterdag 25/08/07
Mexico, Mexi-ie-ie-ie-ie-co! het land van al mijn dro-omen! Met de pachtige stem van de zangeres zonder naam in m´n achterhoofd zijn we de grens van Mexico overgestoken. We stonden een beetje versteld dat we aan niemand een paspoort moesten laten zien. Maar liever zo, dan dat ze heel uw koffers ondersteboven halen.
Mexico binnenrijden is toch shockerend. "Vuil, vies en vettig", zouden Sien en Maria zeggen. Uiteindelijk gereden tot we een klein dorpke bereikten, waar blijkbaar toch een hostel met camping was. We werden er vriendelijk onthaald door een Duitser, die dezelfde trip doet als wij, nen Engelsman die de wereld aan´t verkennen is en een stel hippies die denken dat ze indianen zijn. Een van hen, Happy Bear zoals hij zichzelf graag noemt, geeft ceremonies in de zweethut. Samen met Leo en Paul, de Duitser en de Engelsman, hebben we vanavond zo´n sessie bijgewoond. De verschroeiende hitte deed ons vieren niet zo´n goed, maar we zijn er toch heelhuids uitgeraakt. Tja, ´t was een ´speciale´ervaring en we hebben alle hamburgers, die we gegeten hebben, er in 1 keer uitgezweet. Na ne lekkere Mojito en vredespijp maar ons tentje opgezocht.
Dag 46: zondag 26/08/07
Omdat we nog een dagje langer in dit gekke dorpje blijven hangen, zijn we vanmorgen met z´n allen een wandeling gaan maken aan het strand. Happy Bear vroeg ons of wij het oke vonden als hij in zijne flikker in de zee sprong. Hoewel wij onze toestemming gegeven hadden, heeft hij toch netjes z´n broek aangehouden. Na het zwemmen heeft de andere hippie, Monty, nog gezellig een jointje opgestoken en zijn we teruggekeerd van de wandeling. De Weking en Leo hebben allebei de motos in orde gebracht. Weking heeft namelijk de langverwachte oliewissel gadaan, zodat we eindelijk verlost zijn van die doos vanachter op de moto. Morgen rijden we samen met Leo door en gaan we een tijdje samen reizen...
Abonneren op:
Posts (Atom)