dag 155: donderdag 13/12/07
Uit Cafayate vertrokken langs de prachtige canyonachtige weg, die ons naar het natuurlijke amfitheater en de duivelsnek bracht. Verder volgde nog een smal bergpasje met een weg op maat van den darm. Het was hier plotseling weer veel groener en voorbij de pas weer ineens droog. ’s Avonds zijn we in Purmamarca beland met z’n bekende berg van de 7 kleuren. Aan het marktje in het dorp kon ons ma niet weerstaan, dus weegt de portefeuille weer wat minder.
dag 156: vrijdag 14/12/07
Vandaag was het wel een gek dagje!
Eerst vanuit Purmamarca vertrokken langs het veelkleurige landschap richting Humahuaca. Onderweg was er een wegblokkade van een stelletje stakende paljassen. De Siegbert stond op kop en ruimde een paar takken weg, zodat wij er allemaal doorkonden. Daardoor stonden wij tussen de 2 blokkades in. Toen de Weking en ik een ventje met een katapult, die precies niet doorhad dat zijne katapult een terugslag kon geven, want z’n tandjes waren allemaal half afgebroken, in de gaten aan het houden waren, zagen we in onze linkerooghoek ons pa los over de takken, die de barricade moesten voorstellen, vlammen. Door de josmobiel waren de takken wat aan de kant geruimd en konden wij dus ook weer door. Tijd terwijl hadden de kleine vrouwtjes zich al rond de auto van de Siegbert, die nog aan de eerste blokkade stond, verzameld. Omdat ze met stenen aan het dreigen waren, kon hij onmogelijk doorrijden. Toen de Weking dat zag gebeuren snelde hij ernaartoe zodat hij met de auto kon doorrijden, terwijl de Siegbert de vrouwtjes en de takken uit de weg duwde. Annelies was ook aan het helpen met het weggooien van takken en zelfs de Lander hielp een beetje met mee roepen tegen de agressieve menigte. Toen we er dan toch doorgeraakt waren, stond er nog een vlaggetje van die gasten op de weg. De Weking probeerde het vanop de moto nog omver te stampen, maar het was de Siegbert die het vlaggetje uiteindelijk te pakken kreeg en met een vreugdeskreet op de grond smeet.
Iets verder bereikten we dan Humahuaca, waar we om het hele voorval al hartelijk moesten lachen. De Lander begon stilaan toch te beseffen dat die mevrouwen daar niet zo lief waren en dat ze precies toch echt met een steen wilde gooien. Humahuaca was een gezellig dorpje met weer een gezellig marktje.
Toen we na onze lunch in Abra Pampa, de ruta 40 wilden opdraaien, zette de Siegbert de Toyota aan de kant met minder goed nieuws. De boite deed het niet meer en hij kon geen vitesse meer pakken. Onder, boven en in de auto gezocht naar een mogelijke oorzaak met als besluit dat waarschijnlijk de boite kapot was. Daar kwam dan ons verplichte afscheid. Leuk was het niet om zo afscheid te nemen, maar een andere optie was er niet. De Siegbert is in 4e, de enige vitesse die hij nog kon nemen, terug richting Abra Pampa gereden en wij zijn dan zoals gepland de ruta 40 opgedraaid. Uiteindelijk hebben we nog een heel stuk ripio afgelegd voor we een slaapplekje gevonden hadden iets voorbij Tres Moros.
Allé SALT (Siegbert-Annelies-Trigven-Lander), tot in België en veel succes met de reparatie…
dag 167: zaterdag 15/12/07
Een dag met veel hoogtepunten, letterlijk dan…
Vanmorgen vroeg doorgereden tot we ineens problemen kregen met de moto. Er is iets mis met de weinige elektronica, die zich in onze moto bevindt. De lichten marcheren niet meer en hij wil ook niet meer starten. Na even kijken, besluiten we om hem vandaag maar gewoon in gang te duwen tot we ergens zijn waar we rustig kunnen kijken. In San Antonio de los Cobres een goei ontbijt genomen om ons te preparen voor de grote pas. De weg naar boven was enorm uitgewassen en lag af en toe ook bezaaid met stenen. We hebben nadien horen vertellen dat deze tijd van ’t jaar eigenlijk niemand naar boven rijdt. Het uitzicht was echt fantastisch en de blijdschap was groot toen we boven waren. Het bordje met ‘4895 m’ stond er te pronken terwijl de gps 4953 m aangaf. We zullen de gps dus maar geloven. De voertuigen deden het goed op de hoogte, hoewel ons pa wel besloten heeft om zijn toerentalbegrenzer er tegen de volgende keer uit te smijten.
De weg naar beneden was iets minder tof voor de motorrijders onder ons. Vanop de top begon de natte sneeuw naar beneden te vallen. De combinatie van sneeuw en mist zorgde ervoor dat we met ons scherm open moesten rijden en we al gauw een koud snoeteke kregen. Kletsnat zijn we dan beschutting gaan zoeken in de josmobiel, waar de Weking z’n inserts en een fleece heeft aangetrokken en waar ik de rest van de dag verbracht heb.
Op de weg naar beneden kon de josmobiel de scherpe bochtjes soms maar juist nemen en iets later had een rivier de weg overspoeld. De rivier kolkte hevig, maar toen een oude peugeot de overtocht waagde, lieten we ons toch ook niet kennen. Voor de motor was het nog net iets spectaculairder als voor de josmobiel, maar wij vonden het al spannend genoeg.
Cachi was uiteindelijk het eindstation van de dag. Toen we gingen eten en de Weking de motor terug ingang wilde krijgen, lukte het zelfs niet meer als we hem achter de auto bonden. Dan maar op sleep richting camping en morgenvroeg het probleem opspeuren.
dag 158: zondag 16/12/07
Eerste werk: de moto weer in gang krijgen. Zadel, naftbak en zelfs cockpit demonteren, ons pa erbij met het elektrisch schema en de Weking met luisterend oor, speurende ogen en frullende vingers. Na een tijdje de kabels te volgen, hadden ze het probleem gevonden. Het was gelukkig gewoon een kabeltje aan de starter dat van z’n pinneke gefloept was. Niks ergs dus. Bij de werkzaamheden werden nog een paar andere mankementjes opgespeurd en verholpen, zoals loshangende uitlaat, afgebroken pinkers en loszittend sjoepapke. Tegen de middag was alles opgelost en waren we klaar voor vertrek. De weg was weer ongelofelijk mooi. De rotsen steken als schuine platen in alle richtingen uit de grond. Ertussen door laveren levert vaak wondermooie taferelen op en het aantal josmobielfoto’s is weer enorm de hoogte in gejaagd. In Cafayate hebben we dezelfde camping genomen als een paar dagen geleden samen met salt en daarmee is onze lus in het noorden van Argentinië afgerond. Dit was in ieder geval al een prachtig deel van Argentinië…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten