donderdag 16 augustus 2007

Dag vrienden

dag 34: dinsdag 14/08/07

Omdat we gisterenavond een motelleke gepakt hadden, zijn we vandaag lekker lang blijven liggen en hebben we geprofiteerd van het feit dat iemand kabel-tv uitgevonden heeft. Jack Nickolsonweek, dus dat wil niemand missen...
Dan maar stillekes doorgereden richting Monument Valley. De John Wayne-achtige taferelen komen zo in uw hoofd opspelen als je daar staat. Daarna hebben de gravelweg genomen door Valley of the Gods, dit was een aanrader van het BMW-koppel en het was zeker de moeite. Een gravelweg in redelijke staat met hier en daar een stukske los zand in, maar in een prachtige omgeving. Jaja, God bless America. Wat is dit een prachtig land.
Boven in de bergpas nog Hollanders gezegd dat het wijzer was om terug te keren met hun giga mobilhome, want draaien in de korte bochtjes zou onmogelijk worden. Vlak na het terugsturen van onze vriendelijke noorderburen kregen we een onweersbui op ons dak. Wat een druppels. Ze duurde maar 5 minuten, maar we waren nat tot op ons onderbroek. Gelukkig is dat niet erg bij deze temperaturen, dus eventjes later waren we weer droog en wel.
In Glenn Canyon de prachtigste kampplaats tot hiertoe opgezocht en omdat er geen ranger in de buurt bleek te zijn hebben we het betalen maar achterwege gelaten. We hadden dit plekje, buiten een koppel franstaligen, lekker voor ons alleen...

dag 35: woensdag 15/08/07

Dag vrienden van de poezie,

Vandaag is het moederdag. Weer een reden om een gedicht voor te dragen. Een zeer goede reden. Zelfs de meest belangrijke reden. Het is de reden, die meer een reden is dan alle andere redenen. Als dit geen reden zou zijn, dan zouden we voor mijn part de gehele poezie, dichtkunst en zelfs literatuur even goed in de vuilbak kunnen smijten.
Maar nee, vrienden. Dat doen we niet. Wij, als vrienden van de poezie, vinden dit nog steeds een goede reden, dus heb geen angst. De dichtkunst staat nog niet op de rand van de afgrond. Het is nog niet gedaan.
Er is echter een ander probleem. Wie is waardig genoeg een gedicht te schrijven voor een reden als die van vandaag. Ik niet, dat weet ik. Dus vrienden, ik stel hetvolgende voor. Wil diegene, die zich waardig genoeg voelt, opstaan en hier reageren met een gedicht. Maak ons, de vrienden van de poezie, blij en verheugd.

Alvast bedankt.

Vandaag hebben we een mooie weg afgelegd door Canyonachtige gebieden. Ondertussen nog een onweersbuitje op onze helmpjes gekregen, waardoor we onder een niet zo waterdichte boom beschutting moesten zoeken. Een eindje voor Bryce Canyon hebben we dan een kampplaats gevonden, waar we morgen eens rond zullen kijken.

5 opmerkingen:

Anoniem zei

De winter

het vriest,
het vriest dat het kraakt,
het vriest de stenen uit de grond.
Ja ja , tis koud .

Anoniem zei

of moest het over moederdag gaan ??

Anoniem zei

dag vrienden van de poezie
Het zonnetje schijne zo helder als ooit,het koesterde heuvels en dalen,En alles,waarmede de schepping zich tooit,
Vergulde het met zijn stralen,
Maar d'alleschoonste zonneschijn
Vervrolijkt hart noch zinnen,
Wanneer wij niet vervrolijkt zijn
Door 't zonnetje van binnen.

Anoniem zei

amai, er zitten nog verborgen talenten tussen die toeristen van jullie blog-site.
Dat van dat zonnetje raakt me wel van binnen.
Ik zou zelf ook een poging wagen moest ik talent hebben.
Groetjes

Anoniem zei

BEDANKT ...
een ontroerde moeder ...
(van moeders voor moeders)