Toffe BMW verkopers en spinnekoppen

dag 68: maandag 17/09/07

Vandaag zijn we doorgereden van Uruapan tot Cieneguillas, iets voor Toluca. Onderweg viel onze motor ineens stil. We konden niks meer, zelfs niet meer toeteren om de Leo te waarschuwen. Hij is dan ook nog een eindje doorgereden voor hij doorhad dat we niet meer in z'n achteruitkijkspiegel te bespeuren waren. Het was uiteindelijk maar een klein stroomdeffectje. De kabel aan de plus van de batterij was afgebroken. Na wat zoekwerk hadden we een nieuw klemmetje gevonden en konden we terug doorrijden.
Het klimaat is hier ineens enorm veranderd. Het is hier redelijk koud gedurende het hele jaar, dus waren we 's nachts blij met al onze dekentjes.

dag 69: dinsdag 18/09/07

Het was een interessante dag vandaag. Vanmorgen waren we op tijd doorgereden om de BMW garage te zoeken. Een vriendelijke gast, die veel moeite deed om Engels te spreken, had ons gisterenavond aan een hamburgerkraampje de weg uitgelegd en voor een keer klopte dat ook eens. Toen we aan die BMW garage aankwamen, kwam er ne vent naar buiten, die direct naar onze nummerplaten keek. Hij zag natuurlijk direct dat de Leo nen Duitser was en begon in vloeiend en accentloos Duits tegen ons te buurten. Het was namelijk nen Argentijn, die 13 jaar in Duitsland gewoond had. Het klikte direct en omdat hij de baas was van die garage, kon hij ervoor zorgen dat onze moto prioriteit werd. Met een paar nieuw banden en opnieuw afgestelde cilinders, kan hij er weer heel wat kilometers tegen. Ondertussen hebben we daar een rondleiding gekregen, want het was daar heel wat meer dan zomaar een garage. Er was een heel fabriekske achter, waar ze al de BMW's voor de wereld pantseren. Er stond ook nen 3-serie waarop ze met allerhande geweren geschoten hadden om alles te testen. Echt graaf en ook nog interessant. Daarna heeft de Leo ook nog een nieuwe motorjas gekocht. Ze verkopen daar allemaal nep-BMW jassen. Compleet hetzelfde als de originele, maar gewoon een pak goedkoper.
Toen we Carlos 's avonds vroegen of we ergens in de buurt konden kamperen, zei hij dat we gerust bij hem konden slapen. Zijn sympathieke vrouw heeft gezorgd voor avondeten en na een paar pintjes en speciale Tequila, zijn we in ons lekker zacht beddeke gekropen.

dag 70: woensdag 19/09/07

's Morgens had de vrouw van Carlos lekker ontbijt met eikes klaargemaakt. Dus met een volle maag zijn we vertrokken. Samen met de raad van Carlos hebben we gisteren onze route door Mexico ongeveer bepaald. We hebben nog een nieuwe kaart van hem gekregen, dus kunnen we zeker niet meer verloren rijden. Onderweg naar Tepoztlan, zijn we het stadje Taxco gepasseerd. Een gezellig stadje, maar het was nogal toeristisch. Het stadje puilde uit van de kevers en volkswagenbusjes. Via een bochtig weggetje doorgereden riching Tepoztlan. Jaja, onze nieuwe banden zijn zeker ingereden nu. In Tepoztlan vroegen ze grellig veel voor nen hostel en daarom hebben we met de dreigende regen, toch besloten te kamperen. We hadden net ons avondmaal binnen toen het onweer losbarste. Snel in onze tentjes en maar op tijd gaan slapen dan. Het klimaat is weer terug veranderd en het is weer lekker warm en tropisch.

dag 71: donderdag 20/09/07

Weer een klimaatsverandering meegemaakt vandaag. Het is ongelofelijk door hoeveel klimaten je rijdt, als je door Mexico reist. De cactussen groeien hier weer in alle vormen en formaten. Vandaag was de weg weer leuk en bochtig. De Weking en de Leo hebben tijdens een tussenstop hun katapults weer bovengehaald om wat te spelen. 's Avonds hebben we na wat zoekwerk weer een leuke campingspot gevonden. We zijn met een gezellig kampvuurtje nog eens een regenvrije nacht tegemoed gegaan, wat de Leo nog meer deugd deed als ons...

dag 72: vrijdag 21/09/07

Carlos heeft echt een mooie route voor ons uitgedokterd. We hebben vandaag een bergpas gedaan tot we tussen de wolken zaten. Voor we de bergen introkken gingen we eerst ergens iets eten. We werden daar door een vrouwke gewaarschuwd dat er in de bergen nog echte indianen leefden en dat het wel gevaarlijk kon zijn. Volgens haar mochten we er zeker niet gaan jagen. Spijtig he... Het jagen hebben we dan voor de zekerheid toch maar achterwege gelaten, maar de Weking moest wel perse nen tros versgeplukte bananen achterop de moto binden. Omdat ze nog te hroen waren om te eten, heeft hij ze daarna geofferd aan de heilige maagd Maria. Toen we bij de indiaantjes wat kieken gingen eten, kwamen daar een paar gasten naar onze moto's kijken. Die mannen spraken onder elkaar echt nog zo'n indianentaaltje, waar we niks van konden begrijpen. Toen we wilden wegrijden brabbelde een van die mannen iets over zijne moto. De Weking vroeg direct of hij ook een moto had en of hij geen helm moest kopen. De Leo sleurde zijn oude helm namelijk nog altijd mee. De helm hebben we nog verkocht voor 200 peso en z'n oude motojas nog voor 150 peso. Dat is samen zo'n 25 euro. Waarschijnlijk meer dan hij er in Duitsland nog voor had kunnen krijgen. Het was allemaal wel een beetje bizar, want toen we wegreden, vroeg het oude vrouwtje van dat kiekenkraampje aan mij wanneer we terugkwamen, want zij wilde dan zo'n jas kopen als de mijne. Die dachten echt dat wij verkopers van motokledij waren ofzo. We hebben dat vrouwtje dan toch ongeveer duidelijk kunnen maken dat we niet meer terugkomen, anders zit dat vrouwtje daar nog een paar jaar op ons te wachten.
Toen we terug op weg waren richting Tuxtepec, stopten we nog even. Aan de overkant van de straat was een spinnekop op wandel. Het was niet zomaar een klein spinneke. Ze was enorm groot, had harige poten en een oranje kont. Ze was ongeveer 10 cm in diameter. Volgens mij was't nen echte tarantula. Ne Mexicaan op z'n fietske vertelde ons dat ze heel gevaarlijk was. In de hotelkamer in Tuxtepec heb ik eerst overal gecontroleerd of er niet zo'n beestje te bespeuren was, maar buiten een paar salamanders hadden we de kamer voor ons alleen...